Ο αποδεκατισμος των Ινδιανων.

Εν τω μεταξυ οι αποικοι που ηταν διαφορων προελευσεων αρχισαν και αυτοι τις διαμαχες και προσπαθουσαν να παρουν με το μερος τους τους ντοποιους πληθυσμους και να τους χρησιμοποιουν σαν μαχιμους στις διαφορες αναμεταξυ τους μαχες .Σε ανταλλαγμα τους εδιναν ουισκι ,χαντρες,υφασματα κλπ.Η δραματικη μειωση των ιθαγενων πληθυσμων ηταν πραγματικοτητα .Ομως τον 19ο αιωνα οι λευκοι αποικοι,μεγαλυτεροι πλεον στον αριθμο ,με συγχρονο για την εποχη οπλισμο ,αποφασιζουν να εκδιωξουν τους ιθαγενεις απο τα χωματα τους στα ανατολικα του Μισσισιπη και να τους οδηγησουν δυτικοτερα ωστε να τους παρουν την γη και αυτη να μοιραστη στους νεους αποικους απο την Ευρωπη .Τα πραγματα υπηρξαν τραγικα ,οι σφαγες φοβερες καθως οι Ινδιανοι αντεδρασαν σ 'αυτη την αδικη αποφαση των λευκων με πολεμο .Αλλα η κατασταση χειροτερεψε και αλλο οταν οι λευκοι αποφασισαν οτι και οι εκτασεις δυτικα του Μισσισιπη ηταν δικες τους , αφου τοτε ακριβως βρεθηκε χρυσος σ 'αυτα τα μερη .Τοτε με τη βια οι ντοποιοι οδηγηθηκαν σε καταυλισμους για να ελεγχονται καλυτερα και διοτι τους θεωρουσαν επικινδυνους .Οι λευκοι δεν σεβοντουσαν τις συμφωνιες που εκαναν .Οι ορδες των αποικων κατευθαναν ασταματητα ,οι επιδημιες στους Ινδιανους συνεχιζονταν ,ιδιαιτερα μεσα στους καταυλισμους , οι μαχες συνεχιζονταν χωρις τελειωμο μαζυ με τους σκοτωμους χιλιαδων ανθρωπων .Οι Ινδιανοι επαναστατησαν , πολεμησαν ,ποτε δεν σταματησαν να πολεμουν εναντιον των ξενων κατακτητων της γης τους. Παρα την υπεροπλια ,τον μεγαλυτερο αριθμο των λευκων ,συνεχισαν να πολεμουν Ηρωικα για την γη των πατερων τους.Το 1876 ο καθιστος Ταυρος(Sitting Bull ) αρχηγος Σιου μαζυ με τους Αραπαχος και τους Σαγιεν νικησαν τον στρατηγο Καστερ στο Λιτλ Μπιγκ Χορν (Little Big Horn ) . Μεχρι που εφτασε το τελος τους στη μεγαλη σφαγη της μαχης του "Wounded knee " το 1890.Στο τελος του 2ου παγκοσμιου πολεμου δεν ηταν πλεον πανω απο 800.000 ατομα συνολικα .Τον 15ο αιωνα οταν κατευθασαν οι Ισπανοι υπολογιζεται οτι αριθμουσαν περι τα 60. 000. 000 ατομα .(εξηντα εκατομμυρια, ναι).